OZAN NÄ°HAT’A
Çökelez’e yaÄŸan karlar sel oldu,
Beklemeye vaktim kalmadı Nihat!
Senin kuluçkada yatan horozdan,
Ne civciv, ne çınkı olmadı Nihat!
İlimiz Denizli, kazamız ayrı;
Mektup salıp versek selamı gayrı…
Kekik kokan daÄŸlar, Güllüce Bayrı,
Gurbet yüreÄŸimden silmedi Nihat!
Tel ettim havada asılı kaldı,
Selam verdim, bilmem, kim selam aldı?
Muhabbetim kimde, nereden çaldı?
Hâlâ bu çilemiz dolmadı Nihat!
Bizim çil horozun teleÄŸi düÅŸmüÅŸ,
Al yanaklı kızlar yolundan şaşmış,
Efeler masalmış zamandan aşmış;
AÅŸk dedikçe kimse almadı Nihat!
ÖÄŸünür kimisi turpla, soÄŸanla;
Bazısı yarışır zulmü öÄŸenle;
Dost olma mazlumu vurup döÄŸenle,
Yıldızım barışı bulmadı Nihat!
Tüylendi küllükte sahte horozlar,
Geçti baÅŸa artık feminist kazlar,
HALÄ°L’in yüreÄŸi aÅŸk dese sızlar;
Çalışır, engelden yılmadı Nihat!
Ressam Halil GÜLEL
(Hamm, 20.11.1993)
***
HALÄ°L GÜLEL'E
Mektubun geleli altı ay oldu,
Deme ha cevabı yatırdı Halil.
Bu gurbet aklımın çoÄŸunu aldı,
Kalanı da yollar bitirdi Halil
Kimi dosta yâran dedik, yâr dedik,
Baktık cemaline, vefa var dedik;
Bahçesinden elma dedik, nar dedik,
Koskoca bir ayva getirdi Halil.
Çil horozu güzel güzel süsledik,
Öter diye nice ümit besledik,
Başımızı ayağına yasladık,
Her tarafımızı batırdı Halil.
Dertliyim hemÅŸehrim, sorma içimi;
Düzelmedi Denizli'nin biçimi.
Yirmiyedi Martta gene seçimi,
Tosuncuklar aldı götürdü Halil.
Ne yapalım, avuçta yok, elde yok;
Her yerden bir ses var, bizim ilde yok.
Bizi sevindiren bir tek belde yok,
Bu hâl yüreÄŸime oturdu Halil.
OZAN NİHAT nasıl hazmeder bunu?
Atamadım üzerimden ÅŸokunu…
Soyuldu efenin cepkeni, donu,
Cıscıbıldak kaldı, yitirdi Halil.
(Frankfurt, 26.05.1994)
