KÜNYEM
Acıpayam ilçem, Denizli ilim.
Girenizde Gölcük, köyümdür benim.
Neslim OÄŸuz nesli, Türkçedir dilim.
Bozok, Günhan, Kayı boyumdur benim.
YörüÄŸüm, Türkmenim, TürkoÄŸlu Türküm.
Tarihin yüz akı, asildir ırkım.
Yaratan’dan baÅŸka olmadı korkum.
Mertlik ve dürüstlük huyumdur benim.
OZAN NÄ°HAT, aÅŸkı düstur seçmiÅŸim.
Beni bende yakıp benden geçmiÅŸim.
Zulme, cehalete savaÅŸ açmışım.
Sözlerim ok, sazım yayımdır benim.
Ä°ÅžTE BEN YARENLER
Elli senesinde, Gölcük Köyü'nde,
On Dört Ekim günü doÄŸdum yarenler.
Aslım yörük, çoban idim bir zaman.
Keçi güttüm, koyun saÄŸdım yarenler.
Yirmi yedi sene kendimden kaçtım.
YetmiÅŸ yedi yılı gözümü açtım.
Erenler elinden badeyi içtim.
Çok ÅŸükür gafleti boÄŸdum yarenler.
Aşkın eşiğinde bekle dediler.
Ruhunu îmanla akla dediler.
Tevazuyla nefsi pakla dediler.
Gücüm yettiÄŸince oÄŸdum yarenler.
Ham idim dergâhta ereyim dedim.
Erip metahımı sereyim dedim.
Yontulup kapıdan gireyim dedim,
Kırk senede anca sığdım yarenler.
Bazen bülbül oldum baÄŸa uzandım.
Bazen ceylan oldum dağa uzandım.
Bulut oldum, yerden göÄŸe uzandım.
Muhabbet bağına yağdım yarenler.
OZAN NÄ°HAT, derde ÅŸifa zikrullah.
Hayır, ÅŸer Allah'tan, âmentübillah.
Her dert bir rahmetmiÅŸ elhamdülillah.
Tecelliye boyun eÄŸdim yarenler.
