Gönül ehli olmayanlar bilemez,
Vaaz gibi olur sözü ozanın.
Belki fazla güzel saz da çalamaz,
Söze vasıtadır sazı ozanın.
Â
Nefsin arzusuna eğilmez başı.
İçin için akar gözünün yaşı.
Garip yolcu gibi görünür dışı,
Mevlâ'ya bağlıdır özü ozanın.
Â
Kalbi gafil olmaz Hak diye vurur.
Kur'ân'ın, sünnetin yolunda yürür.
Güzeli çirkini gönülden görür,
Mânaya açıktır gözü ozanın...
Â
Çile mektebinde okur yetişir.
Bahçesinde türlü kuşlar ötüşür.
Hak sevdası ile yanar tutuşur,
Hiç sönmez gönlünde közü ozanın.
Â
Akıl eleğiyle her şeyi süzer.
Kılı kırka böler, özünü yazar.
Diyardan diyara dolanır, gezer,
Silinmez ardında izi ozanın.
Â
Halkın dertlerini öğrenir bilir.
Sevinci kederi arayıp bulur.
Mazlumun yanında yerini alır,
Zalimlerle olur kozu ozanın.
Â
NİHAT,gerçek âşık gaflete düşmez.
Menfaat, şan şöhret peşinde koşmaz.
İpe de çekseler, doğrudan şaşmaz.
O yüzden hiç gülmez yüzü ozanın...
Â
GÖLDAĞI, 22 TEMMUZ 1989
