Ozan Nihat - Batı Anadolu'nun Tek Âşığı Ozan Nihat

TANIMADI
Anlamadım nasıl işti.
Ustam beni tanımadı.
Sanki korkulu bir düştü.
Ustam beni tanımadı.

Nasıl söylesem nafile.
Anlatılmıyor laf ile.
İki saat sonra bile,
Ustam beni tanımadı.

Sandım ki gönlüne girdim.
Yanılmışım,bunu gördüm.
İhtiyarlığına verdim.
Ustam beni tanımadı.

Ustalık yapılmaz böyle.
Bir kusurum varsa söyle.
Uzun uzun baktı şöyle.
Ustam beni tanımadı.

Ozanım bu işi bırak.
Anla ,senden olmaz çırak.
Kalmışım gönülden ırak.
Ustam beni tanımadı.

ER BELLİ DEĞİL

Bu nasıl bir zaman, bu nasıl dünya,
Herkes yanardöner er belli değil…
Köyümde kentimde kalmadı hayâ,
Her şey ortalarda sır belli değil…

Ehl-i Saliplerin yürür izinde,
Doğruluktan eser yoktur, sözünde,
Haram çiçek açar her gün yüzünde,
Divana durduğu yer belli değil….

Devran döndü, dünya artık değişti,
Kurt kuzuya, çakal kurda karıştı,
İmanlı, imansız şerde yarıştı,
Kim âşık, kim maşuk, yâr belli değil…

Dört bir yana fitne saçılır oldu,
İslâm’ın özünden kaçılır oldu,
Besmelesiz şirket açılır oldu,
Herkes cambaz olmuş, kâr belli değil…

Akbabalar, yarasalar sözleşti,
Değer bildiklerim bir bir yozlaştı,
Baharım kış oldu, yazım güzleşti,
Gülşende güllerle hâr belli değil…

Ozan Raif, kaygılarım artıyor,
Nimet bilmez, ekmeğe yem katıyor,
Samimiyet bitmiş, ahlâk batıyor,
Kim doğru, kim eğri, kir belli değil..

30.04.2015-İzmir
Raif ÖZTÜRK

UZAK DUR

Türk Gençliği sana bu nasihatim,
Minnetli bağbandan, gülden uzak dur...
Başı dik görmektir seni muradım,
Başını eğecek hâlden uzak dur…

Bil kıymetin, zaman gelip geçiyor,
Bu dünyaya gelen bir gün göçüyor,
İnsan ne ekerse onu biçiyor,
Fitne, fesat eken dilden uzak dur…

Türlü türlü nimet verdi yaratan,
Hak, hukuk ve şükrü söktük aradan,
Geçmedik şöhretten, şandan paradan,
Haramla çoğalan maldan uzak dur…

Bir bak hele haremiler dört yanda,
Müslümanlık şimdi kaldı Kur’an’da,
Gerçek mümin bulmak zor bu zamanda,
Allah’ı bilmeyen kuldan uzak dur…

Gözünün yaşını silmeyen dosttan,
Güzel hallerini bilmeyen dosttan,
Senin için dağlar delmeyen dosttan,
Yaraya tuz basan elden uzak dur…

Türlü sıkıntılar gelse başına,
Öztürk’üm sırt dönme ülküdaşına,
Gözyaşını katık eyle aşına,
Birliğe gitmeyen yoldan uzak dur…

6 Nisan 2015
Raif ÖZTÜRK

Varlıgı ıle gurur duydugum can ozanım.Kücük yastan berı gecelerınızde büyüdüm vatan askını sızden ögrendım gurbette yasıyorsam müslüman türk kımlıgıme sahıp cıkıyorsam hıc kuskusuzkı bu sızın eserınız allah sızı basımızdan eksık etmesın ne sazınızın nede sözünüzün yerı asla dolmuyacaktır ben davamı sızden ögrendım benden sonra gelıcek olan kardeslerımınde sıze ıhtıyacı cok mevlam bırlıgımızı ve dırlıgımızı bozmasın ınsallah Allaha emanet olun can ozanım ellerınzden öpüyorum...EMRULLAH

YAZIMIZ BİZİM
(ÇANAKKALE GÜZELLEMESİ)

Çanakkale Türk’ün şanlı destanı,
Orada yazıldı, yazımız bizim…
Şehit oğlu tarihini bil, tanı,
“İman küfrü boğar” tezimiz bizim…

Türklüğü çaresiz hasta bildiler,
Ehl-i Saliplere haber saldılar,
Koca donanmalar dersin aldılar,
Mayın yüklü Nusret kozumuz bizim…

Fransız, İngiliz, Moskof el ele,
Paralı askerler, Anzaklar bile,
Geçilmez dediler, bu Çanakkale,
Cümlesine yetti tozumuz bizim…

Elizabeth, Agamemnon, Oşın yoldaşı,
Boğaz’a gömerken Seyit Onbaşı,
Bombacı, dar etti dağ ile taşı,
Allah Allah güzel sözümüz bizim…

Ana kuzuları, kınalı canlar,
Vurulmuş; alnından akıyor kanlar,
Şehitlerin izindedir kızanlar,
Bayrak için ölmek, hazzımız bizim…

Olmadık dünyada hiç kahramansız,
Çetin yollar aşılır mı imansız,
Toprak vatan olmaz, destansız, kansız,
Conkbayır’da yaşar özümüz bizim…

Aç, susuz kaldı yaban ellerde,
Kafkaslarda dondu, yandı çöllerde,
Destan destan yaşar şimdi dillerde,
Mehmetçik parlayan yüzümüz bizim…

Ozan Raif haber sal, sen dört yana,
“Can sağ iken yurt vermeyiz düşmana”,
Kurban olsun diye yine vatana,
Balalar büyütür kızımız bizim….

Raif ÖZTÜRK
18 Mart 2015-Dinar

YAKIŞIYOR MU?

Bu asil milletin torunlarına,
Çalıp, çırpıp, yutmak yakışıyor mu?
Sokakta yürüyen hanım kızların,
Çantasını kapmak yakışıyor mu?

Ecdadımız sular gibi çağlardı,
Avrupa’da adaleti sağlardı,
Üzüm bağlarına akçe bağlardı,
Bize banka soymak yakışıyor mu?

Düşündün mü bu yurt kimlerin yurdu,
Yoksul olanlar da helâlden yerdi,
Büyük babam, dedem “alnım ak” derdi,
Bize maske takmak yakışıyor mu?

Bu ülkede “Bahadırlar” yaşardı,
Yangın görse söndürmeye koşardı,
Yarasını sarmak bize düşerdi,
Şimdi okul yakmak yakışıyor mu?

Evliyayı, erenleri unuttuk,
Hem karanlık, ham de kirli yol tuttuk,
Bu çirkin zillete baktıkça battık,
Bize sarraf soymak yakışıyor mu?

Süleyman der, soruyorum özüme,
Gece gündüz uyku girmez gözüme,
Vasiyetim oğlum ile kızıma,
Kul hakkını yemek yakışıyor mu?


Dinarlı Halk Şairi
Süleyman UYSAL

Değerli Ozanım, ilçemiz Dinar’da Rahmetli Âşık Ali Taş’ın anısına düzenlediğimiz “OZAN NİHAT KONSERİ” için şahsınıza ve değerli Ozan, Selahattin KAZANOĞLU’na şükranlarımızı sunarız. Bizlere anlamlı bir gece yaşattınız, katılamayan hemşehrilerimiz geceden sonra “Konserin ve ozanların muhteşem olduğunu duyduk, katılamamanın üzüntüsünü yaşıyoruz. Tekrarını bekliyoruz” diye bizi cesaretlendirdiler. Sizi ileriki tarihlerde yeniden Dinar’da görmek istiyoruz. Saygılarımla…
Raif ÖZTÜRK-Dinar Yazarlar-Şairler Kültür Derneği Başkanı

KALACAK MISIN?

Beni burda yalnız koyup giderken,
Gel gitme kal desem, kalacak mısın?
Mecnun gibi ben de çöllere düşsem,
Sevgimi anlayıp bilecek misin?

Perçemin düşmesin kaşın üstüne,
Saçlarını dökme döşün üstüne,
Ne istersen söyle, başım üstüne,
Gözlerime bakıp gülecek misin?

Sevdalandım dostlar dile düştüm ben,
Aşkın odu ile yandım, piştim ben,
Dertli Kerem oldum dağlar aştım ben,
Söyle benim Aslı’m olacak mısın?

Bülbülsüz hiç bahar olur mu gülüm?
Güllerin dikeni bülbüle zulüm,
Kapımı çalınca zamansız ölüm,
Mezarıma sen de gelecek misin?

Turnalar misali kanat çırparım,
Yitirdim yârimi onu ararım,
Yarsız yaşayamam bu son kararım,
Sen de beni sorup bulacak mısın?

Öztürk’üm dertlerin kol budak saldı,
O eski sevdalar mazide kaldı,
Baharım kış oldu, aşkımız soldu,
Yas tutarak sen de solacak mısın?

Raif ÖZTÜRK
6 Şubat 2015-İzmir

USTAYA
Avrupa’daymışsın,haberin aldım.
Gurbetçiyle sohbet,ettin mi usta?
İnan ki, duyunca çok memnun oldum.
Bütün şehirlere, gittin mi usta?

Sıhhatte mi,oradaki kardeşler?
Hayatından memnun mu,çilekeşler?
Ne yapalım? Böyle yürüyor işler.
Hepisine selam ettin mi usta?

Saz çaldın mı, sahnelerde oturup?
Ayranı içtin mi, bıyık batırıp?
Gurbet ellerinde, işi bitirip,
Memleket yolunu tuttun mu usta?

Kasabalı Ozan ,durur yerinde.
Umut ararmış, gülen gözlerinde.
Tereddüde düşer,her seferinde.
Beni yüreğinden attın mı usta?

DOSTA ÖĞÜT

Gönül, sırça saray kâmil insana,
Kötü söz söyleyip, sakın ha kırma…
Dostsuz insan kuru ağaç baksana,
Yakın ol dostuna hiç uzak durma…

Yolcuyuz hepimiz konduk bu hana,
Bağlıyız bir iple akan zamana,
Sevgi dağıt kucak kucak dört yana,
Faydasız işlerle kendini yorma…

Töreyi bilenle otur da konuş,
Çok şey bilsen bile büyüğe danış,
Her gün yeniden doğ, kendinle barış,
Haddini bilmezin yanına varma…

Özün güzel olsun eksik arama,
Merhem diye tuz bağlama yarama,
Doğruluktan şaşma, dönme harama,
Mazlumun hakkıyla saltanat kurma…

İnsaf sahibi ol, vicdansız olma,
Darda kalsan bile imansız olma,
Devletsiz, bayraksız, vatansız olma,
Onurluca yaşa, sen taviz verme…

Biliriz ilkbahar güzden güzeldir,
Güzel bir davranış sözden güzeldir,
Öztürk’üm son sözün özden güzeldir,
İblis’le yoldaşa, hâl hatır sorma….

18 Ocak 2015
Raif ÖZTÜRK

OZAN NİHAT’A
Avrupa’dan bugün dönmüşsün yurda,
Hoş geldin Âşıklar piri Ozanım…
Seni bekliyor bak, dostların burda,
Sohbet Meclisi’nin arı Ozanım…

Türklüğün aşkıyla yollara düştün,
Diyar-ı gurbette türküyle coştun,
Gurbetçi dostlarla sazla dertleştin,
Cennet vatanımın eri Ozanım…

Düzen verip tele gürlük dilersin,
Köyümde kentimde dirlik dilersin,
Yüce Milletime birlik dilersin,
Ozanların hası, seri Ozanım…

Türkü çaldın bize, hep Türk’ü dedin,
İlim Müslüman’ın öz mülkü dedin,
İmanlı, ihlâslı bir ülkü dedin,
Hak bildiğin yolda yürü Ozanım…

Devran kötü bugün, dört yanım yalan,
Hak, hukuk tatilde talan var, talan,
Bölücü fitneyi başıma saran,
Soysuza ne desen yeri Ozanım…

Öztürk’ün kardeşlik, birlik ilkesi,
Ozan Nihat bu milletin gür sesi,
Türklük için alır, verir nefesi,
Soyda arı, huyda duru Ozanım…

6 Ocak 2015-Dinar
Raif ÖZTÜRK