17 AÄŸustos 1999 sabaha karşı Marmara’yı yerle bir edip Türkiye’yi sarsan,yasa boÄŸan deprem felaketi.Asrın en büyük deprem felaketi.Ve ne acıdır ki,daha o yaralar sarılmadan,12 Kasım Düzce depremi..
On yedi AÄŸustos,bir Salı günü,
Asrın son senesi,ÅŸafağın önü.
Türkiye’yi sarstı depremin ünü.
Duyunca kanımız dondu a dostlar!
DaÄŸlandı yürekler,yandı a dostlar!
Nice minareler vardı,devrildi.
Evler birbirine girdi devrildi.
Marmara'yı deprem vurdu,devrildi.
Her yer viraneye döndü a dostlar!
DaÄŸlandı yürekler,yandı a dostlar
Takdir-i Ä°lahî,alın yazısı..
Dayanılmaz feryatların sızısı.
Bir anda binlerce ana kuzusu,
Ecelin atına bindi a dostlar!
DaÄŸlandı yürekler,yandı a dostlar!
OZAN NÄ°HAT,dert birikti,çok artık.
Åžu Dünya'ya gözlerimiz tok artık!
Dünkü var olanlar bugün yok artık.
Karardı ocaklar,söndü a dostlar!
DaÄŸlandı yürekler,yandı a dostlar.
(Denizli , 20 AÄžUSTOS 1999)
