13.05.2003 günü Ä°sviçre Neuenhof’tan, KöyceÄŸiz’de oturan kardeÅŸim Necati’ye Mevlüt Kandili mesajı çektim. Ä°sviçre numaram onda kayıtlı olmadığı için, tabi ben de isim yazmadığım için, “Herhalde ÅŸaÅŸkının biri yanlışlıkla yolladı.” düÅŸüncesiyle, “Tamam, senin de kandilin kutlu olsun amma ben Necati ya sen kimsin?” diye cevap yolladı.
Biz dört kız, üç erkek olmak üzere yedi kardeÅŸiz. Ben 1950 doÄŸumluyum. KardeÅŸim Necati 1954 doÄŸumlu. Aramızda Kemal isimli bir kardeÅŸimiz bebek iken vefat etmiÅŸ. Dördüncü KardeÅŸimizden sonra Perihan isimli bir kardeÅŸimiz daha bebekken vefat etmiÅŸ.
Velhasılı sözün kısası, ben de kendimi tanıtmak için, ÅŸu dört kıtalık mesajı yolladım.
Bir kış günü benim hamur karılmış,
Dokuz ay teknede gizlemiÅŸ anam.
Elli senesinde testi kırılmış,
On dört ekim günü bezlemiÅŸ anam.
Ardımdan birisi gelmiş ve gitmiş,
Rahmetlik babamız çok gayret etmiÅŸ,
Senin hamuru da fırına itmiş,
Benden dört yıl sonra közlemiÅŸ anam.
Bu âşık Seyyahi ananın gülü,
Daha soruyon mu babamın dölü!
Yedisi hayatta, ikisi ölü,
Geri kalanını gizlemiş anam.
Haydi, bu dört dörtlük uyarsın seni!
Tarla bir, tohum bir, bildin mi beni?
“OZAN NÄ°HAT’ım”mı, diyeyim yani!?
Huyum bu, az eksik tuzlamış anam…
(Ä°sviçre, Neuenhof, 13. 05. 2003)
