Nasıl başlasam ki bilemem söze;
Pamukkale Hak'ın lûtfudur bize.
Görünen manzara hoş değil göze,
Böyle yas tutmasın Pamukkalemiz,
Yok olup gitmesin Pamukkale'miz..
Â
O'nun ismi, Denizli'nin kimliÄŸi.
Kucağında olur bayram şenliği.
YeÅŸil entariyi, ak gelinliÄŸi.
Üstünden atmasın Pamukkale'miz.
Yok olup gitmesin Pamukkale'miz..
Â
İnsan şaşırıyor, halini görüp.
Tarz, biçim arabesk, mimarî garip.
Etrafını beton yığını sarıp.
Arada yitmesin Pamukkale'miz,
Yok olup gitmesin Pamukkale'miz..
Â
Çare ne, söylensin en yüksek sesle.
Çalışalım azim ile hevesle.
Bugünkü hatayı, yarınki nesle.
Åžikayet etmesin Pamukkale'miz.
Yok olup gitmesin Pamukkale'miz.
Â
Koskoca bir tarih, tabiî yapı,
"İmdat" diyor,çalınmalı her kapı.
Ağzına yaklaşmış intihar hapı.
Yetişin, yutmasın Pamukkale'miz.
Yok olup gitmesin Pamukkale'miz..
Â
Kimi O'nda şahsi çıkar arıyor.
Bedenine sülük gibi sarıyor.
Herbirisi iliÄŸini soruyor,
Tükenip bitmesin Pamukkale'miz,
Yok olup gitmesin Pamukkale'miz..
Â
NİHAD'ım, yaraya parmak basarak.
Konuşalım, iş hallolmaz susarak.
Bize karşı suratını asarak.
Kaşını çatmasın Pamukkale'miz.
Yok olup gitmesin Pamukkale ‘miz...
Â
DENÄ°ZLÄ°, 03 / 07 / 1991
Â
